Ustecki rynek, ze swoim prawie że kwadratowym rzutem poziomym, jest świadkiem naocznym samych początków historii tego miasta. Nie w tej postaci, ponieważ w XIII i następnych wiekach było decydującym materiałem budowlanym drewno. A to miało na sumieniu aż dwa wielkie pożary. W latach 1498 oraz 1706. Podczas pierwszego spłonął do podstaw ratusz a wraz z nim wszelka dokumentacja. Dlatego brak najstarszych zapisów o naszym mieście. Drugi pożar ciężko dotknął się centrum miasta. Ze spaleniska, szczególnie wokół rynku, zaczęły później wyrastać już murowane budynki rzemieślników oraz kupców. Rynek uzyskał bardzo podobny wygląd, jaki ma ten obecny. Istotnym jest, że zostały odnowione arkady od strony północnej i zachodniej, które są chlubą miasta do dziś. I oczywiście zbudowano nowy barokowy ratusz, dany do użytku w 1723 roku. Na jego froncie osadzono kamienny lichtensztejnski znak oraz tablicę pamiątkową informującą, że w tym domu narodził się czeski odrodziciel i ksiądz, Maciej Józef Sychra. W tym budynku miał siedzibę do 1929 roku sąd powiatowy, od roku 1932 służyła jako muzeum miasta. W czasie protektoratu w 1941 roku tutaj zaczął urzędować zarząd miasta. Z biegiem następnych lat okazało się koniecznym przeprowadzić obszerną rekonstrukcję, która miała zapewnić nowe pomieszczenia i ich wyposażenie odpowiadające nowym czasom. Ta odbyła się w latach 1995 - 1998. Także nadal ma tutaj siedzibę Urząd miasta. Barokowy Filar mariański, wybudowany w środku rynku jako podziękowanie za zakończenie epidemii dżumy, wyświęcono w 1739 roku. Na wschodniej (górnej) stronie rynku zaciekawi dom nr 87 - Kasa Oszczędności. Według planów architektów Maříka i Pešiny z Pragi została wybudowana w latach 1906 - 1907. Po lewej stronie stojący jednopiętrowy kamienny dom nie jest ciekawy jako taki, lecz tym, że tu mieszkała i tworzyła Magdaléna Dobromila Rettigová. Tak samo nie z punktu widzenia budowniczego, lecz ze względów historycznych, interesującym jest dom nr 7, który służył jako budynek szkolny. Fascynujące jest także obserwować, jak zmieniała się nazwa tego miejsca. Tą najstarszą było "Na rynku", w czasie pierwszej republiki "Wilsonovo náměstí". W czasie protektoratu "Hlavní náměstí (Hauptplatz)", po wojnie "Náměstí dr. Edvarda Beneše". Następowało "Náměstí míru" a obecnie jest to "Mírové náměstí".