Powstanie usteckiego cmentarza "Na Hýbli" nie było wcale łatwe. Już w 1888 roku poleciło C. i k. hetmaństwo powiatowe w Lanškrounie usteckiej gminie urządzić nowy cmentarz. Ten dotychczasowy przy kościele Wniebowzięcia Marii Dziewicy bowiem z powodów czci a zwłaszcza zdrowotnych już od dłuższego czasu nie był odpowiedni. Jednak usteckim trwało pięć lat nim zlecenie realizowali. Dopiero w 1893 roku był nowy cmentarz, podzielony do czterech oddziałów, w święto Wszystkich świętych, w miejscu zwanym "Na Hýbli", otwarty. Tempo, z jakim się nowe miejsca zapełniały, prowadziło do tego, że ponownie, na zlecenie C. i k. hetmaństwa powiatowego w Lanškrounie z 1909 roku, zarząd miasta zaczął się zajmować poszerzeniem cmentarza. A to tak dokładnie, że jego dolna część została oddana do użytku dopiero w 1926 roku. Od tego czasu jest cmentarz prowadzony jako bezkonfesyjny, czyli pogrzebane są tutaj osoby różnego wyznania. Jako całość przoduje swoim uporządkowaniem, stosowną architekturą cmentarną i rzeźbiarską dekoracją. Ozdobą są dzieła przedstawiciela szczytu czeskiego symbolizmu i secesji usteckiego rodaka Quido Kociana. Swój udział w dekoracji rzeźbiarskiej ma też zręczny ustecki rzeźbiarz w kamieniu František Koukol. Kamienny krzyż, przedstawiający bez wątpienia dominantę cmentarza, jest od choceňskiego rzeźbiarza w kamieniu Józefa Reila.