Kto podróżuje przez Ústí nad Orlicą pociągiem, czy też wjeżdża do niego drogą od Andrlovego chlumu, nie może w pejzażu miasta przeoczyć imponującego budynku szkolnego, którego jeszcze na początku I wojny światowej tutaj nie było. Chociaż pierwsze rokowania o wybudowaniu nowego budynku szkolnego przebiegały już w czasie lat dziewięćdziesiątych XIX wieku. Zasadniczy przełom nastał w momencie, kiedy miejscowy fabrykant Florian Hernych wraz ze swoimi synami Emilem i Richardem w kwietniu 1907 roku darowali miastu parcele potrzebne na przeprowadzenie tego zamiaru. Rok później wezwała Miejscowa Rada Szkolna praskiego architekta i budowniczego Jana Pacla, aby wykonał najpierw szkic a później kompletny projekt na realizację budowy. Opóźnianie terminów przekazania dokumentacji od pana architekta oraz problemy z finansowaniem po drugiej stronie prowadziły prędko do obustronnie bardzo napiętych stosunków. Kiedy w czerwcu 1910r. wytyczono fundamenty i miały rozpocząć się prace wykopowe, Jan Pacl niespodziewanie zrezygnował z uczestnictwa w nich. I tak tego zadania podjął się miejscowy budowniczy Józef Hernych. Ten ale wykonywał tylko murarskie oraz betoniarskie prace. Wszystkie inne rzemiosła były zlecone na zasadzie przetargów głównie między miejscowych oraz praskich przedsiębiorców. Również ta rzeczywistość była jednym z powodów nieprzyjemnych przesunięć terminów dokończenia budowy. Kolaudacja odbyła się dnia 28 kwietnia 1914r. i umożliwiła rozpocząć nauczanie. Budynek ani potem nie był całkowicie gotowy, w następnych miesiącach nadal przebiegały roboty wykończeniowe. W pismach z roku 1916 jest nawet mowa o następnej superkolaudacji. Pomimo wszystkich problemów było dzieło doprowadzone do końca a lanszkrounski hetman powiatowy oraz prezes Powiatowej Rady Szkolnej ogłosił 6 listopada 1916r. ostateczne pozwolenie do używania budynku. Niestety budowie w zasadzie od samego początku towarzyszyły nieprzyjemne problemy. Najpierw wniknęła woda do piwnic, potem trzeba było całkowicie przebudować schody frontowe. Owszem największy problem przedstawiają również nadal właściwości podłoża. Ekstremalnie plastyczna i głęboka glina sprawia obniżanie fundamentów budowy i pękanie ścian nad nimi. Rozwiązanie tego problemu wymagało już wiele wysiłku oraz inwestowania niemałych środków finansowych. Końca nie miała też sprzeczność pomiędzy architektem Paclem oraz Radą Szkolnym, która kulminowała w 1928 roku podaniem obustronnego oskarżenia do Sądu Okręgowego w Chrudimi. To już szkoła służyła od lat jako chłopięca. Znajdowało się tutaj 5 klas powszechnej oraz 4 klasy mieszczańskiej szkoły. Dopiero w 1946 roku doszło do otwarcia tutaj Państwowego Gimnazjum Realnego (Liceum). Przypomnijmy jeszcze pomyślne rokowania przedstawicieli miasta z miejscowym "Sokolem" o wybudowaniu sali gimnastycznej, dodatkowo połączonej z głównym budynkiem za pomocą krytego korytarza. Tak samo trzeba zwrócić uwagę na to, że na budynku szkolnym i sali gimnastycznej znajduje się łącznie sześć reliefów od czeskiego rzeźbiarza Józefa Drahoňovskiego. Ústí, w tym na swą erę nowocześnie i na wielką skalę zaprojektowanym budynku szkolnym, zyskało obiekt, który efektywnie służy do dzisiejszych czasów. Inaczej było to z realizacją naprawdę unikatowej dekoracji rzeźbiarskiej. W niej brali udział artyści znanych imion. Józef Drahoňovský, Józef Mařatka, Ladislav Kofránek, Józef Šejnosta.